1. Individuu es cosa singular, axí com Pere, Martí, aquest cavall, aquest ca. | Individuum est quid singulare, veluti Petrus, Martinus, iste equus, iste canis. III.2.bis - TaulaArt: sub voce. 2. Individuu es part especial qui no·s pot departir. Individu es fi sajós en qui natures abstractes han repós. | Individuum est specialis pars quae non potest dividi. Individuum est finis hic inferius in quo naturae abstractae habent quietem. III.26 - ProvRam: 124. 3. Individuum est ens subditum speciei. III.40 - QqAttr: Paris, BN, lat.16615, f. 75r. 4. Individu es substancia en la qual genre e especia an repós, per so quar son co[r] individu sia. | Individuum est substantia, in qua genus et species quietem habent, eo quod sunt, ut individuum sit. [Reg] III.56 - LogNov: Cent formes 1. Rel. espècie | species; gènere, genre, genus, ens general | genus, ens generale.