1. Essencia es ço per que esser es, axí com homanitat es essencia per que hom es. | Essentia est id per quod est esse, sicut humanitas est essentia per quam est homo. III.2.bis - TaulaArt: sub voce. 2. Essencia es aquella forma per raó de la qual esser es sustentat en concret substancial o accidental, lo qual esser ab aquell concret se convertex per estar e per obrar, e roman actu de essencia en ell sustentada e ab la essencia havent una metexa natura. E en est pas ha molta de philosofia. | Essentia est illa forma ratione cuius esse sustentatum est in concreto substantiali aut accidentali; quod siquidem esse cum illo concreto convertitur per existere et per agere, et actus essentiae remanet cum illo sustentatus et cum essentia habens unam et eandem naturam. Et in hoc passu est multum de philosophia. [Exp] III.23 - ArbSci: Cent formes 99. 3. Essencia es ço per que es esser e esser es ço per que es natura. | Essentia est id per quod est esse, et esse est id perquod est natura. [Prov] III.43 - Com Fil: NEORL VI, 171 | ROL XIX, 306. 4. Essencia es alcuna cosa confusa consirada, per la qual esser es estant, quar axí con bon es concret de sa bontat, que es la sua essencia, axí esser es concret de sa essencia. | Essentia est aliquid confusum consideratum, per quam esse est consistens, quoniam sicut bonum est concretum suae bonitatis, quae sua essentia est, sic esse est concretum essentiae. III.56 - LogNov: Cent formes sn | 19. 5. Essencia es forma abstreta de esser, e en ell sustentada. | Essentia est forma ab esse abstracta, et in eo sustentata. III.77 - ArsBre & [Exp, no Def] III.80:ArsGenUl: Cent formes 2. 6. Essentia est generalior quidditas abstracta a qua dicitur generalius esse concretum. [Exp] III.79 - VenSub: ROL XXII, 96. 7. Essentia est ens cui esse est suus proprius actus. III.84 - ArsDei: ROL XIII, 27. 8. Essentia est forma qua esse, quod est suum subjectum, dicitur esse formatum. IV.109 - ArsCons: Cent formes 3. Rel. substància, sustancia, ens substancial | substantia, ens substantiale; ens.