1. Affatus es aquela potencia ab la qual animal manifesta en la vou a altre animal la sua conceptió | Affatus est illa potentia, cum qua animal in uoce manifestat extra suam conceptionem. [Exp] III.12 - Affatus: ATCA II, 93 | ROL XXXV, 149. 2. Affatus es aquella potencia que conceb lo concebiment que ha l’animal, a la qual concepció manifesta defora a altre animal per so especificat en veu o en paraula. | Affatus est illa potentia, quae concipit conceptum, quem habet animal, quam conceptionem extra manifestat alteri animali, ut specificare possit illam in uoce et in uerbo. [Reg] III.19 - ArtFerSol: NEORL XX, 367 | ROL XXXIX (237), 703. 3. Effatus es aquell seny qui·s fa la manifestació en la paraula qui dedins es concebuda, així com l’home qui diu e parla ço que pensa, e l’aucell atretal, així com la gallina qui crida a sos fills. | Affatus est ille sensus per quem manifestatio fit in sermone, et est intra conceptus. Sicut homo qui loquitur hoc quod cogitat, et avis similiter, sicut gallina, quae clamat filios suos. [Exp] III.23 - ArbSci: Arbre Sensual, branques, 6. 4. Affatus es sen desconegut. Affatus es potencia qui manifesta concepció de pensa. | Affatus est sensus incognitus. Affatus est potentia, quae manifestat conceptionem mentis. [Prov] III.26 - ProvRam: 262. 5. Affatus est actus, et suus fons est potentia affativa mota per hominem ad affandum, quae gignit suum objectum quod est loquela genita per mentem. [Exp] IV.70 - VirtVen: ROL XVIII, 245. 6. Potentia affativa est forma, quae in consilio dicitur esse testis. [Exp] IV.109 - ArsCons: ROL II, 254. Cf. doctiva | doctiva ; concepció | conceptio.